Ona ma 270 lat. On 160. Ona wysoka na 27 metrów. On na 18. Połączone ze sobą wspólnie wyłapują promienie słoneczne. Choć każde z nich jest zwykłym drzewem nie trudno mówić o mocnej więzi. W miłosnym uścisku słyną pod nazwą „Zakochana Para”.

Ona, a dokładniej sosna, rośnie od południowej strony światła. Jest to dla niej bardzo korzystne miejsce w lesie. Pozostawiona przy drodze na tle innych drzew wyróżniła się siłą. Jest bardzo szlachetna w swym kształcie i wydaje na świat urodzajne szyszki. On – dąb szypułkowy, o 90 lat młodszy, czule obejmuje ją swoim konarem. Uważa się, że sójka przyniosła żołądź i ukryła go pod mchem w pobliżu sosny. Z czasem zakorzenił się i stał się przepięknym dębem. Drzewa zapewne szybko się zaprzyjaźniły, jednak minęło wiele lat zanim dąb „zakochał” się w starszej od siebie sośnie.

Pomnik zakochana para to dowód na to, że Mazury są bogate w środowisko przyrodnicze, które czasami potrafi naprawdę zaskoczyć. Jakby patrzeć z osobna są to tylko zwykłe drzewa. Razem jednak tworzą niesamowity obraz przyrodniczej więzi. Pomnik znajduje się przy drodze z Krutyni do jeziora Mokrego, tuż obok dróżki prowadzącej do rezerwatu „Zakręt”. Droga ta stanowi fragment ścieżki przyrodniczej Krutynia – Zgon oraz żółtego szlaku pieszego im. Karola Małłka.